Ahmed İbn Acibe, Bahrul Medid’de Muhammed süresinin tefsirinde Vertecübi’den (Ruzbihan-i Bakli) aktarıyor: “Kulun Allah’a yardımı, nefsi, hevası ve şeytani ie mücahede etmesidir; çünkü onlar Allah’ın düşmanlarıdır. Kul onlarla mücadeleye girince, Allah onu kuvvetlendirir ve düşmanlarına karşı kendisine yardım eder. Bu yardım, düşmanlarının şerrini ondan gidererek, kendisini taatinde istikamet üzere tutarak ve onu cemalinin keyfiyle mükafatlandırarak gerçekleşir. Nihayet kul, kulluk makamında ve rububiyyet nurlarının keşfinde sabit hale gelir.